Toen ik inmiddels 6 jaar geleden een dubbele longontsteking kreeg en volledig thuis kwam te zitten en helaas daarna een hele rompslomp aan andere lichamelijke klachten ontstaan staat de wereld even stil. Mijn jaarcontract in de zorg liep af en van dat jaar had ik al heel wat maanden thuis doorgebracht, toch vond ik het heel heftig. Ik werd opeens een verplichte thuisblijfmoeder.
Thuisblijfmoeder het is prachtig om alles mee te mogen maken,
maar soms ook ontzettend pittig en eenzaam.
Een ontzettende grote verandering, het eerste levensjaar van onze zoon was ik thuis. Ik had tijdens de zwangerschap een auto ongeluk gehad, waardoor ik vanaf 20 weken niet heb kunnen genieten van de zwangerschap. Het was 20 weken lang ziekenhuis in ziekenhuis uit, controle hier controle daar. Dus heb ik er toen was het tijd om dat allemaal een plek te gaan geven en was ik het eerste jaar van onze zoon bij hem thuis. Toen ik besloot om weer te gaan solliciteren omdat daar in mijn hoofd weer ruimte voor was, was ik ook vrij snel weer aan het werk voor 24 uur per week in de zorg. Dit was een bewuste keuze omdat ik het geen fijn gevoel vond om onze zoon 5 dagen in de week naar de Kinderopvang te moeten brengen. Tijdens mijn zwangerschap was al duidelijk, ik ga minder werken. Maar minder was prima, maar niet dat had ik nooit verwacht.
Het was geen vrijwillige keuze !
Ik werkte in de zorg en al vrij snel kreeg ik een dubbele longontsteking en was zo ontzettend ziek. Helaas kwamen er tijdens de longontsteking heel veel andere lichamelijke klachten bij. Waardoor het op gegeven moment psychisch een echte uitdaging werd. Helaas bleek al snel dat er psychisch ook veel aan de hand was, waar ik nooit eerder aan had kunnen denken. Over het lichamelijke en psychische gedeelte zal ik nu niet te veel uitwijken (daar zal ik later vast nog over schrijven). Maar opeens werd ik de verplichte thuisblijfmoeder. Begrijp me niet verkeerd ik hou van me kind, maar om niet zelf de keuze te kunnen maken tussen minder werken of niet werken. Dat kan ik tot op de dag van vandaag nog steeds geen plek geven. Ik weet dat ik er alles aan doe, maar helaas geen vooruitgang !
Reactie plaatsen
Reacties